W marcu miała miejsce waloryzacja rent i emerytur. Jej wskaźnik wyniósł 3,56 proc. W związku z tym emerytury wzrosły o minimum 70 złotych, a najniższe wyniosą obecnie 1200 złotych.
Z tego względu rząd podniósł limity dochodowe dotyczące dodatku 500 zł dla osób niesamodzielnych. Próg wzrósł z 1600 złotych do 1700 złotych.
Jakie świadczenie dostanie osoba niesamodzielna?
| Dochody brutto | Dodatek |
| 1000 | 500 |
| 1200 | 500 |
| 1300 | 400 |
| 1400 | 300 |
| 1500 | 200 |
| 1600 | 100 |
| 1700 | 0 |
Wysokość świadczenia uzupełniającego stanowi różnicę między kwotą 1700 zł i łączną kwotą przysługujących mu świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych, przy czym świadczenie uzupełniające nie może być wyższe niż 500 zł.
Jeśli więc dana osoba
- nie ma ustalonego prawa do emerytury, renty ani do innego świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych,
- ma ustalone świadczenia, których łączna kwota nie przekracza 1200 zł,
-świadczenie uzupełniające przysługiwać będzie w wysokości 500 zł.
Natomiast jeżeli zainteresowany jest uprawniony do emerytury, renty lub innego świadczenia finansowanego ze środków publicznych, których łączna kwota przekracza 1200 zł, ale nie przekracza 1700 zł, to wysokość świadczenia uzupełniającego zostanie obliczona jako różnica między kwotą 1700 zł i sumą tych świadczeń.
Przykład: osoba uprawniona do emerytury w kwocie 1000 zł, otrzyma świadczenie uzupełniające w kwocie 500 zł. Natomiast osoba, której emerytura przysługuje w kwocie 1400 zł, uzyska świadczenie uzupełniające w kwocie 300 zł.
O przyznanie świadczenia 500+ mogą wystąpić osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji.
Świadczenie uzupełniające będzie przysługiwało osobie, która ukończyła 18 lat i spełni łącznie następujące warunki:
- jest niezdolna do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta została stwierdzona odpowiednim orzeczeniem;
- nie jest uprawniona do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub też łączna wysokość „brutto” tych świadczeń, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych, po dokonaniu ustawowych wyłączeń, nie przekroczy kwoty 1700 zł;
- zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- ma obywatelstwo polskie lub
- posiada prawo pobytu lub prawo stałego pobytu w Polsce, jeśli jest obywatelem UE, EFTA – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, lub
- legalnie przebywa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (dotyczy innych cudzoziemców).
Aby otrzymać świadczenie uzupełniające należy złożyć wniosek.
Istotną częścią wniosku jest:
- oświadczenie czy zainteresowany uzyskaniem świadczenia posiada prawo do świadczeń emerytalno-rentowych lub innych świadczeń finansowanych ze środków publicznych, a jeżeli tak to ze wskazaniem nazwy świadczenia, organu przyznającego oraz wysokości świadczenia w kwocie brutto (w oświadczeniu należy wymienić wszystkie przysługujące świadczenia).
Do wniosku o świadczenie należy dołączyć:
- orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo wydane (przed 1 września 1997 r.) przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów. Jeśli takie orzeczenie znajduje się
w dokumentacji emerytalno-rentowej klienta w ZUS – nie trzeba go dołączać.
Dokumentem potwierdzającym niezdolność do samodzielnej egzystencji na podstawie, którego ZUS może ustalić prawo do świadczenia uzupełniającego, jest również:
- orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
- orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.
Jeśli takie orzeczenie zostało wydane należy dołączyć je do wniosku – jeśli ZUS jest organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o świadczenie uzupełniające.
Jeśli wcześniej nie zostało wydane orzeczenie potwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji albo upłynął okres, na który zostało wydane, do wniosku należy dołączyć:
- zaświadczenie o stanie zdrowia (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku), oraz
- dokumentację medyczną i inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji, np. kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej;
Jeśli zainteresowany jest uprawniony do emerytury lub renty zagranicznej lub innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze – do wniosku należy dołączyć dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych.
Co będą musiały zrobić osoby, które nie mają orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji?
Osoby te będą musiały do wniosku o świadczenie uzupełniające dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku) oraz – jeśli posiadają – dokumentację medyczną oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia, np. kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej.
Osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnoprawności powinny także dołączyć je do wniosku.
Postępowanie przed lekarzem orzecznikiem ZUS będzie przebiegało na ogólnych zasadach.
Lekarz orzecznik wyda orzeczenie na podstawie dokumentacji dołączonej do wniosku (która może zostać uzupełniona w szczególności o opinię lekarza konsultanta albo o wyniki badań dodatkowych lub obserwacji szpitalnej) oraz po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia osoby, w stosunku do której ma być wydane orzeczenie.
Lekarz orzecznik ZUS będzie mógł wydać orzeczenie również bez bezpośredniego badania stanu zdrowia osoby, w stosunku do której ma być ono wydane, jeżeli dokumentacja dołączona do wniosku jest wystarczająca do wydania orzeczenia.
Więcej informacji znajdą Państwo pod linkiem:
KLIKNIJ - LINK - świadczenie dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji - LINK - KLIKNIJ