Wypalenie zawodowe jest zjawiskiem występujących w wielu zawodach. Szczególnie narażone są osoby wykonujące profesje związane z pomocą innym, zwłaszcza słabym, chorym lub nieprzystosowanym społecznie.
Nie każdy nadaje się do pełnienia roli opiekuna osób starszych lub z niepełnosprawnościami. Praca ta wymaga cech takich jak cierpliwość, tolerancja, opanowanie, empatia, wrażliwość i asertywność i może przynosić wiele satysfakcji, gdy czujemy się potrzebni i pomocni. Od seniorów możemy się także wiele nauczyć, ich życiowe rady są często bezcenne, a uśmiech na twarzy podopiecznego jest siłą napędową. Niestety jest to także zawód bardzo obciążający. Ciągłe przebywanie z osobami cierpiącymi, apatycznymi może prowadzić do wyczerpania. Często ciężko jest rozdzielić życie prywatne z zawodowym, problemy z pracy przenoszone są do domu, wywołują duży stres i prowadzą do wypalenia.
Jakie są jego przyczyny?
Z całą pewnością zbyt duże poświęcenie, stawianie sobie wysokich wymagań, brak umiejętności zarządzania czasem i brak wiary w siebie. Dodatkowym czynnikiem może być także zbyt duża liczba podopiecznych.
Jakie są jego objawy?
Możemy zauważyć zmiany fizyczne, emocjonalne czy w zachowaniu. Wypalenie zawodowe możemy rozpoznać po uczuciu zmęczenia i wyczerpania, które nie przemija, zaburzeniach snu, częstych bólach głowy, apatii. Zmienność nastrojów, uczucie rozczarowania, złość i ogólny pesymizm także powinny zwrócić naszą uwagę.
Jak zapobiec wypaleniu?
Przede wszystkim należy dbać o siebie. Odpowiednio zbilansowana dieta, regularna aktywność fizyczna, stałe pory snu trwającego co najmniej 8 godzin i czas na relaks zdecydowanie nam pomogą. Należy także zmienić podejście do siebie, nastrajać się pozytywnie. Nie jesteśmy maszynami bez uczuć, popełniamy błędy. Jest to normalne i nie możemy o tym zapomnieć. Ważne jest także wsparcie. Nie bójmy prosić się o fachową pomoc (np. psychologa) czy chwile rozmowy z bliskimi. To pozwoli zredukować poziom stresu.